از امام صادق (علیه‌‏السلام) نقل شده است که فرمودند: هنگام وارد شدن مصیبت، شخص مصیبت دیده این ذکر را بخواند:
«الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَمْ يَجْعَلْ مُصِيبَتِي فِي دِينِي وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَوْ شَاءَ أَنْ يَجْعَلَ مُصِيبَتِي‏ أَعْظَمَ‏ مِمَّا كَانَتْ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ عَلَى الْأَمْرِ الَّذِي شَاءَ أَنْ يَكُونَ فَكَانَ» (الكافي (ط - الإسلامية)، ج‏3 ، 262 )؛ خدای را سپاس که مصیبت مرا در دینم قرار نداد، خدای را سپاس که اگر می‌‏خواست مصیبتم از این هم بزرگتر می‏‌شد، خدای را سپاس بر امری که او خواست بشود و شد.

ابونصر بزنطی در یک حدیث مفصلی از حضرت رضا (علیه السلام) روایت می‏کند که آن جناب فرمود: ای فرزند ابونصر روز غدیر هر جا هستی خود را نزد قبر امیرالمومنین برسان. خداوند متعال گناهان شصت ساله مومنین را در آن روز بیامرزد و دو چندان نفر را که در ماه رمضان و شب قدر و فطر بخشیده است در این روز می ‏بخشد، اگر در آن روز یک درهم به مستحق بدهد مانند این است که هزار درهم داده است، در این روز به برادران ایمانی خود کمک کن و همه را خوشحال ساز.

سپس فرمود: ای اهل کوفه شما خیر بسیاری در دست دارید و قدر آن را بدانید، شما از آن‏هایی هستید که خداوند قلب آن‏ها را در معرض امتحان قرار داده است. شما را از هر طرف اذیت می‏ کنند و بلایای زیادی بر شما فرود می‏ آورند، و لیکن بدانید که خداوند همه این بلاها را از شما دفع می‏ کند.

به خداوند سوگند اگر مردم قدر و منزلت روز غدیر را می‏ دانستند فرشتگان روزی ده بار با آنها مصافحه می‏ کردند و اگر نبود که از تطویل کلام کراهت دارم از فضائل امروز بسیار سخن می‏ گفتم.

ادامه »

سخنان و خطبه‌های حضرت زینب (سلام الله علیها) در کوفه و همچنین در دربار یزید، که همراه با استدلال به آیات قرآن بود، بیانگر دانش او است. وی احادیثی از حضرت علی (علیه السلام) و مادرش حضرت زهرا (سلام الله علیها) نقل کرده است(ابن عساکر، اعلام النسا، ص۱۸۹). زینب هنگام حضور امیرالمؤمنین (ع) در کوفه برای زنان آنجا تفسیر قرآن ارائه می‌داد(محلاتی، ذبیح الله، ریاحین الشریعه،ج۳، ص57). سخنانش در کوفه و مجلس یزید و نیز گفتگوهای وی با عبیدالله بن زیاد، بی‌شباهت به خطبه‌های امام علی (ع) و خطبه فدکیه مادرش زهرا (س) نیست(سیدکاظم ارفع، حضرت زینب (س) سیره عملی اهل بیت، ص88). هنگام سخنرانی وی در کوفه، پیرمردی در حالی که می‌گریست، گفت: «پدر و مادرم فدای ایشان که سالخوردگانشان بهترین سالخوردگان و کودکان ایشان بهترین خردسالان، و زنانشان بهترین زنان و نسل آنان والاتر و برتر از همه نسل‌هاست(مجلسی، بحارالانوار، ج۴۵، ص۱۱۰).